Blog 2 MSCNN

Mijn naam is Jody de Jong en ik ben 26 jaar. Ik ben geboren in de Noordoostpolder en na mijn VWO verhuist naar Amsterdam om mijn interesse in ‘hersenbiologie’ verder te verdiepen door de bachelor psychobiologie aan de Universiteit van Amsterdam te gaan doen. Hierna heb ik een master Biomedische Wetenschappen gedaan aan de Universiteit Leiden, omdat daar een zogenaamde ‘neuro-track’ werd aangeboden waar ik mij nog verder kon ontwikkelen op het gebied van hersenbiologie. Tijdens mijn master heb ik twee stages gedaan; de eerste in Sevilla in Spanje en de tweede in het AMC in Amsterdam. Bij beide heb ik ontzettend veel geleerd en ontdekt hoe leuk ik onderzoek doen vind. Tijdens mijn laatste stage in het AMC leerde ik ook over glia cellen en de omgeving van hersencellen (de extracellulaire matrix, daarover zo meer) en werd mijn interesse daarvoor aangewakkerd. Toen ik de vacature langs zag komen voor een PhD project in Groningen heb ik wel even getwijfeld, want ga ik mijn leven in Amsterdam achterlaten voor een baan aan de andere kant van het land? Uiteindelijk besloot ik dat dit project me zo aansprak dat ik de stap durfde te wagen en ik heb (na 4 maanden) nog geen moment spijt gehad!

Zoals Marion vorige maand al beschreef, bestonden de eerste weken vooral uit inlezen, meelopen met collega’s en de eerste testen uitvoeren. In mijn project ga ik kijken naar de invloed van de omgeving van de cellen (de extracellulaire matrix, daar is hij weer) op de werking van oligodendrocyten. De extracellulaire matrix zit als een soort net rondom cellen en is betrokken bij de communicatie tussen de cellen en bij herstel na schade. Er zijn aanwijzingen uit eerdere onderzoeken dat een verstoorde extracellulaire matrix het herstel van myeline bij mensen met MS remt. Oligodendrocyten zijn de cellen die verantwoordelijk zijn voor het (her)aanmaken van myeline rondom zenuwvezels, een proces dat verstoord is in MS. Als we in kaart kunnen brengen wat er verandert aan de extracellulaire matrix in verschillende MS laesies, kunnen we dit wellicht ook manipuleren en daarmee remyelinisatie stimuleren. Om de extracellulaire matrix te kunnen bestuderen is het belangrijk om de cellen uit het hersenweefsel te verwijderen. Dit vergt een aantal was-stappen, waarbij de cellen uiteindelijk uit het weefsel worden gewassen. Momenteel ben ik druk bezig met het optimaliseren van dit proces, ik probeer de juiste hoeveelheden, tijdsduur en concentraties van de wasmiddelen te vinden waardoor de cellen verdwijnen maar de extracellulaire matrix intact blijft. Zodra dit lukt kan ik gaan beginnen met het in kaart brengen van verschillende eigenschappen van de extracellulaire matrix van verschillende MS laesies, zoals de compositie en de stijfheid van het weefsel.

Afgelopen weken stonden in het teken van de jaarlijkse MS onderzoeksdagen, georganiseerd door Stichting MS Research, en een PhD cursus in Utrecht. Samen met een collega was ik aanwezig op de dag voor mensen met MS bij het onderdeel Meet the scientist ter vervanging van onze begeleider Wia Baron, die door de griep geveld was. Voor ons was dit wel spannend want konden wij de vragen van de mensen wel goed beantwoorden ondanks dat we niet de expertise van Wia hebben. Ik denk zelf achteraf dat het goed gegaan is en hoop dat de mensen die aanwezig waren daar net zo over denken. Daarna waren de MS onderzoeksdagen, een bijeenkomst van MS onderzoekers om elkaar in te lichten over de laatste resultaten en voortgang. Dit was een eerste mogelijkheid voor mij om de vele onderzoekers van de MS onderzoekswereld te leren kennen en natuurlijk veel meer over MS te leren. De week erna ging ik samen met vier collega’s naar Utrecht voor een vierdaagse cursus over glia cellen. Dit zijn hersencellen (onder andere die oligodendrocyten weer) die nauw met de zenuwcellen samenwerken om een samen een gezonde situatie in stand te houden of een ongezonde situatie te verhelpen. Ook dit waren erg leerzame dagen die ons weer nieuwe inspiratie en inzichten hebben gegeven om toe te passen in ons onderzoek.

Ik hoop jullie hiermee een inkijkje te hebben kunnen geven in de eerste maanden in mijn leven als PhD student en zal over een paar maanden weer een update schrijven. Voor nu geef ik het stokje door aan mijn collega Wendy Oost.